Stories uit Kanaän 83: Agab en die koning van Aram (1 Konings 20 en 22)
Tobias: Huh-uh, nee! Ek verstaan nie? Hoekom doen hulle dit?
Tannie: Hallo, Tobias, wat praat jy so met jouself?
Tobias: Hallo! Tannie Carin, hoekom maak mense so oorlog-oorlog-oorlog?
Tannie: Ai, Tobias, gewoonlik gaan oorloë oor lande wat mekaar se grond of iets van die ander land wil hê. Weet julle, vandag se storie is juis ‘n oorlog-storie.
Tobias: Regtig! Wie het oorlog gemaak?
Tannie: Julle, in koning Agab se tyd, het die koning van Aram, Ben-Hadad en twee en dertig konings met klomp soldate, teen Samaria opgetrek. Hulle stuur toe ‘n boodskap vir Agab: “Gee al jou goud en silwer en jou mooiste vrouens en kinders.” Agab het gedink hy kan nie teen die klomp wen nie en sê toe maar ja. Maar Ben-Hadad het toe sommer ‘n beter plan: “Nee, wag, my amptenare sal sommer more self kom en alles vat wat vir hulle mooi is.”
Tobias: Dis vreeslik, Tannie! Wat sê Agab toe?
Tannie: Agab roep toe al sy leiers bymekaar en hulle sê: “Nee-a, hy kan nie dit wil doen nie! ” Agab se boodskap aan Ben-Hadad was: “Nee, ons gaan nie dit toelaat nie.” Ben-Hadad vervies hom toe en belowe om baie soldate te bring om vir Israel aan te val. Agab het ewe mooitjies laat weet hy moenie dink hy het sommer al klaar gewen nie. Dit het Ben-Hadad so kwaad gemaak dat hy die bevel gegee het: “Val Samaria binne!” Maar, al het Agab glad nie die Here gedien nie, het die Here tog ‘n profeet na hom toe gestuur: “Koning Agab, so sê die Here: sien jy daai klomp soldate? Jy gaan hulle wen. Dan gaan jy weet Ek is die Here.” Agab het gevra: “Nou, deur wie gaan die Here dit doen?” Die profeet het geantwoord dat dit deur die tweehonderd twee en dertig jong soldate van die distrikhoofde sal wees. Hulle het aangetree. Agter hulle was die leër van seweduisend ouer soldate.
Tobias: O, aarde, Tannie! Wat gebeur toe?
Tannie: Ben-Hadad en die konings het nog gesit en drink in hulle tente. Toe storm die jong soldate op hulle af. Die Here het hulle so mooi gehelp, dat die Aramese soldate sommer weggehardloop het. Ben-Hadad het op ‘n perd weggejaag.
Tobias: Toe is die oorlog klaar?
Tannie: Nee! Die profeet het vir Agab kom sê hy moenie te gerus wees nie. Ben-Hadad gaan hulle weer kom aanval. Hy moet goeie soldate kry en mooi beplan hoe hulle gaan veg. Ben-Hadad se raadgewers het ook met hom gaan gesels: “Koning, ons dink Israel se gode is goed in die berge. Ons moet hulle eerder in die vlaktes aanval.” Hy kry toe ook goeie soldate bymekaar en gaan val weer vir Israel aan. Die profeet het weer vir Agab kom sê dat hulle vir Aram gaan wen. Die dag met die oorlog het Israel se soldate gelyk soos twee klein troppies bokke teen Aram se menigte. Maar daai dag wen daai klein klompie soldate honderd duisend Arameërs. Die wat weggekom het, het gevlug na ‘n stad, en kan jy dit nou glo? Die Here laat die stad se mure inval en nog sewe en twintig duisend soldate sterf. Ben-Hadad het bang van kamer tot kamer gevlug. Sy soldate sê toe hulle gehoor die konings van Israel is genadig. Hulle moet rouklere aantrek en hulleself gaan oorgee. Toe koning Agab hoor Ben-Hadad leef nog, maak hy ‘n groot fout. Hy het nie vir die Here gevra wat hy moes doen nie. Hy het besluit om vir Ben-Hadad vriendelik te behandel en het hom genooi om op sy eie wa te kom ry.
Tobias: Hoekom dan, Tannie?
Tannie: Klink my dit het gegaan oor geldmakery. Ben-Hadad het gesê hy sal stede teruggee, en Agab kan iets soos ‘n groot winkel kom opsit daar in Aram. Agab dink toe dis goed; sluit ‘n verdrag met Ben-Hadad en laat hom gaan.
Maar die Here wou iets vir Agab leer. In daai tyd vra een profeet ‘n vriend van hom om hom te slaan, want die Here het die opdrag gegee. Maar die vriend wou nie. Toe moes die profeet sê: “Omdat jy nie gedoen het wat die Here gevra het nie, gaan ‘n leeu jou vang.” En dit gebeur toe! Die profeet vra toe iemand anders, en hy slaan hom baie erg. Hy was toegebind met verbande. Hy hink en pink toe tot in die pad waar hy geweet het koning Agab gaan verbykom. Toe hy vir Agab sien, sê hy: “Ai, koning, ek moes ‘n gevangene oppas in ‘n oorlog. Die man wat die gevangene gebring het, het gesê hy gaan my bykom of ek moet klomp geld betaal as ek die gevangene laat wegkom. Ek het toe nie mooi gekyk nie en toe ek weer sien, is die ou weg.” Agab het hom net een kyk gegee en gesê: “Jy het mos gekry wat jy verdien het.” Daai tyd ruk die profeet die verbande af en Agab sien dis die profeet. Die profeet sê toe: “So sê die Here: jy moes nie vir Ben-Hadad laat vrykom het nie. Nou gaan jy en jou volk in sy plek gevang word.” Agab was bitter kwaad toe hy dit hoor. En as julle kan onthou, ons het in ‘n vorige storie vertel dat Agab toe drie jaar later weer teen Ben-Hadad oorlog gemaak het. En in daai oorlog, is Agab self doodgemaak.
Tobias: Aarde, dis ‘n wilde oorlog-storie! Tannie, die Here is ernstig as Hy ‘n opdrag gee, ne?
Tannie: Ja, Tobias, want Hy weet wat is die beste. Al is dit so ‘n wilde storie, leer dit ons dat ons maar vir die Here kan luister. Hy gee om en Hy help die mense wat sy kinders is. Ons moet nou groet, maar julle moet gerus weer kom vir nog ‘n storie uit Agab se lewe. Mooi bly! Totsiens, totsiens!
***
